Żołnierz jest najsłabszym ogniwem wojny. Walczy nie tylko z wrogiem ale też z własnym przemęczeniem, stresem i strachem. Jak wzmocnić w nim wojownika? Najlepiej - narkotykami. Cudowną pigułką, która sprawi, że żołnierz stanie się maszyną do zabijania. Nawet przez kilka dni z rzędu nie będzie musiał spać ani jeść. Wyzbędzie się poczucia winy. Zapomni o przygnębieniu i zmęczeniu. Amfetamina, heroina, barbiturany, morfina i inne opiaty, kokaina i różne środki medyczne doskonale sprawdzają się w roli takiego magicznego środka. Czy mikstura z wina i soku z niedojrzałych makówek stymulowała bohaterów Homera?Co wdychali niezwyciężeni żołnierze Aleksandra Wielkiego?Jakimi narkotykami faszerowali się wikingowie a jakimi wojownicy znad rzeki Orinoko?Na jakim syntetycznym dopingu funkcjonowali żołnierze Wehrmachtu, Luftwaffe i Kriegsmarine? Ile milionów tabletek metaamfetaminy wyprodukowały państwowe laboratoria III Rzeszy?Jakie "witaminy" stymulowały dzielnych pilotów RAF-u?Amerykanie w Wietnamie palili marihuanę i wciągali kokę, wojska sowieckie w Afganistanie - wolały haszysz i heroinę.Gdzie przebiega granica pomiędzy terapeutycznym zastosowaniem narkotyków, a stymulowaniem zachowań? Czy narkotyki w ekstremalnych działaniach wojennych to pomoc dla żołnierzy czy dowód na to, że dowództwo traktuje ich jak mięso armatnie?

Klęska 6 armii nad Wołgą nie była, jak się często uważa, punktem zwrotnym w zmaganiach na froncie wschodnim. Rozstrzygający zwrot przyniosła dopiero bitwa na Łuku Kurskim latem 1943 r. Po Kursku nastąpiło pasmo nieprzerwanych niemieckich klęsk, które zaprowadziło Werhmacht do punktu wyjścia, nad Wisłę i Bug, skąd ruszyła jego ofensywa w czerwcu 1941 r. Działania na Wschodzie w roku 1943 i w pierwszej połowie roku 1944, omówione w tym tomie, są kontynuacją treści tomu poprzedniego, obejmującego lata 1941-1942.